Sinds mijn werk als therapeut hoor ik zondags elke preek met therapie als achtergrond in mijn hoofd. Ik ben dan ook allergisch voor snelle oplossingen of simpele voorbeelden als het gaat om diepgaande problemen. En sinds ik bezig ben met het schrijven van blogs, heb ik er tijdens de zondagse preken nog een ‘taak’ bij, namelijk in elk onderwerp een nieuw blog zien. Dat is heel leuk, alleen moet ik nu wel te allen tijde een blocnote bij me hebben.
Zo zat ik laatst naar een preek te luisteren die mij niet zo aansprak omdat er naar mijn idee teveel simpele oplossingen in voorkwamen, maar opeens kwam daar het blogonderwerp: de spreker had het over bolletjes in de grond en voorjaar. Wat hij daarover te vertellen had vond ik niet zo interessant, maar wat er daarna met dit onderwerp in mijn hoofd gebeurde wel!
Mijn gedachten gingen weer richting het onderwerp therapie: Ik bedacht me dat we ons persoonlijk leven kunnen vergelijken met een tuin, soms zelfs met een wintertuin. De grond is hard en bevroren, er is wel veel moois in deze tuin aanwezig, maar daar is nog weinig tot niks van te zien. Het mooie zit diep en veilig verborgen onder de bevroren grond. Het is eerst nodig dat de bevroren grond gaat ontdooien, zodat onderliggende bolletjes en zaadjes kunnen gaan groeien en door de aarde omhoog kunnen komen. Als de temperatuur omhoog gaat en de zon meer gaat schijnen, worden er kleine groene puntjes zichtbaar boven de grond, de eerste tekenen van voorjaar. Als er voldoende licht bij komt worden de plantjes meer en meer zichtbaar. Na een poosje komen zelfs de bloemen tevoorschijn, elk met zijn unieke kleuren. En door de heerlijke bloemengeuren kan de omgeving er nog meer van meegenieten.
In gedachten vergeleek ik de bevroren grond in de wintertuin met ons onbewust opgebouwde overlevingssysteem. Dit overlevingssysteem kunnen we jarenlang nodig hebben gehad om onze diepste pijn en ons kostbare zelf te beschermen. Maar het kan zijn dat je overlevingssysteem na een poos niet meer zo goed werkt, het gaat scheurtjes vertonen waardoor er licht binnen kan komen in de diepste delen van ons hart. Dan kan zichtbaar worden wat daar ligt weggestopt: pijn, boosheid, verdriet en angst en daaronder onze talenten en karaktereigenschappen die zo lang verborgen zijn gebleven. Als we hier licht op laten schijnen leren we deze delen van onszelf beter kennen en het geeft de gelegenheid oude gevoelens alsnog te verwerken, zodat onze verborgen talenten en karaktereigenschappen de ruimte krijgen om te groeien en zichtbaar te worden. We kunnen dan worden tot wie we ten diepste zijn bedoeld en op onze eigen unieke manier zichtbaar worden in de wereld om ons heen.
Hoe staat jouw tuin erbij?